[Ιστορία του Ελληνικού Έθνους Κων/νου Παπαρρηγόπουλου, εκδ. Κάκτος τόμος 8, σελ.147-227]...Αυτού του Κωνστάντιου γιος υπήρξε ο Κωνσταντίνος, που γεννήθηκε, σύμφωνα με μερικούς, στην Ταρσό, όπως λένε άλλοι στη Δρεπάνη της Βιθυνίας, και κατά την πιθανότερη άποψη στη Ναίσσο, τη σημερινή Νίσσα, της Μοισίας, το 274. Ο πατέρας του, αν και ήταν στενός συγγενής του αυτοκράτορα Κλαύδιου, ήταν ακόμα τότε απλός στρατηγός και συζούσε με κάποια κόρη από κατώτερη κοινωνική τάξη, που το ονομά της ήταν Ελένη, την τόσο ξακουστή αργότερα μητέρα του Κωνσταντίνου. Όταν πήρε το αξίωμα του Καίσαρα, αναγκάστηκε από τον Διοκλητιανό να χωρίσει την Ελένη και να πάρει…

[Βιβλίο, Ιστορικές Γραμμές τόμος Β΄, Ιωάννου Ν. Παπαϊωάννου. σελ.15-61]Ο ΜΕΓΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣI. Ευνοήθηκε από την Ιστορία και την Εκκλησία ο Μέγας Κωνσταντίνος;Όταν μελετάς την Παγκόσμια Ιστορία διαπιστώνεις ότι ο τίτλος «μέγας» δόθηκε σε δύο δεκάδες περίπου προσωπικότητες απ’ όλον τον κόσμο και ότι αυτές οι μορφές συγκεντρώνουν επάνω τους όλους τους ερευνητικούς προβολείς των μελετητών όλων των εποχών.Για τον Κωνσταντίνο θα παραδεχόσουν την άποψη ότι: «εις την εξέλιξιν της Παγκοσμίου Ιστορίας, δύο κυρίως άνδρες κατόρθωσαν δια της δράσεως αυτών ν’ ανοίξουν μεγάλας λεωφόρους εις τον πολιτισμόν της ανθρωπότητος και να δώσουν νέαν μορφήν εις τον κόσμον, ο Μέγας Αλέξανδρος και ο…

Όλη η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ σε 3 φράσεις!!! 1) "πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος" (Πρωταγόρας), (=για όλα τα πράγματα μέτρο είναι ο άνθρωπος). Όλα υποκειμενικά, επομένως, σχετικά. Κριτήριο για τα πάντα, για την Αλήθεια ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ. Αδιέξοδο η Φιλοσοφία, όλες οι ιδεολογίες! 2) "ο Θεός πάντων χρημάτων μέτρον" (Πλάτων, διορθώνοντας σωστά τον Πρωταγόρα). Όχι ο άνθρωπος, αλλά ο Θεός. Ούτε αυτό όμως φτάνει! Πάλι μπέρδεμα... Ποιος Θεός; Ο καθένας σκαρφίζεται τη δική του περί Θεού έννοια. Χάος θρησκειών-πλανών... Αδιέξοδο και οι Θρησκείες. 3) Ο συνδυασμός και των δύο: "μέτρον πάντων ο ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΣ!" (όσιος Ιουστίνος Πόποβιτς). Κριτήριο για την Αλήθεια, για τα πάντα,…

(Στο παρακάτω έξοχο κείμενο, που χρονολογείται από το 1983, ο βραβευμένος με Νόμπελ λογοτεχνίας Ρώσος λογοτέχνης, Αλεξάντερ Σολζενίτσιν (1918 – 2008) εντοπίζει την αιτία για τη Ρωσική Επανάσταση. Σημειώνει ότι ο ίδιος λόγος είναι πίσω από την ερήμωση, τη σκληρότητα και τον εγωισμό σε ολόκληρο τον εικοστό αιώνα).Πριν από μισό αιώνα περίπου, ενώ ήμουν ακόμα παιδί, θυμάμαι ότι άκουγα αρκετούς ηλικιωμένους να δίνουν την ακόλουθη εξήγηση για τις μεγάλες καταστροφές που είχαν πλήξει τη Ρωσία: Οι άνθρωποι ξέχασαν τον Θεό. Γι’ αυτό και συνέβη όλο αυτό. Από τότε έχω περάσει σχεδόν πενήντα χρόνια που εργάζομαι για την ιστορία της Επανάστασής…

(Στεφανίδου Εκκλησιαστικη Ιστορία, εκδ.Παπαδημητρίου σελ. 630-631)    Εν Γερμανία οι άκροι οπαδοί του Λουθήρου απεμακρύνθησαν αυτού, ως συντηρητικού. Έφθασαν εις ενθουσιαστικάς τάσεις (ψυχικήν και νευρικήν διέγερσιν), δια τας οποίας κυρίως διεκρίθησαν οι προφήται της πόλεως Τσβίκαου και ο αρχηγός αυτών Θωμάς Μύντσερ. Όμοιαι τάσεις παρουσιάσθησαν και εν Ελβετία (εν Ζυρίχη) εις τους οπαδούς του Ζβιγγλίου. Και οι πρώτοι και οι δεύτεροι κατεπολέμουν τον νηπιοβαπτισμόν, διότι αντέβαινεν εις την εκ πίστεως σωτηρίαν (τα νήπια δεν είναι δυνατόν να έχωσι πίστιν), αλλ’ οι δεύτεροι εισήγαγον τον αναβαπτισμόν (από του 1524), ο οποίος βαθμηδόν επεκράτησεν εις όλους τους οπαδούς της τάσεως ταύτης. Ωνομάσθησαν…

Durant (Παγκόσμιος Ιστορία του Πολιτισμού, τόμος ΣΤ, σελ.461-469) ΙΙI. OI ΑΝΑΒΑΠΤΙΣΤΑΙ ΕΠΙΧΕΙΡΟΥΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΝ:1534 - 1536 Μόνον όταν παρατηρήσωμεν με ποίον ευλαβή ενθουσιασμόν μερικοί από τους συγχρόνους μας υιοθετούν οικονομικάς αιρέσεις, δυνάμεθα να κατανοήσωμεν την ζέσιν με την οποίαν ευλαβείς επαναστατικαί μειονότητες ηκολούθησαν, ακόμη και μέχρι της πυράς, την μίαν ή την άλλην τροπήν της θρησκευτικής επαναστάσεως κατα τον δέκατον έκτον αιώνα. Οι πλέον ριζοσπαστικοί από τους νέους αιρετικούς έλαβον το όνομα Αναβαπτισταί (Wiedertaufer) από την επιμονήν των ότι το βάπτισμα, εαν δίδεται εις βρεφικήν ηλικίαν, πρέπει να επαναλαμβάνεται όταν θα ωριμάση ο άνθρωπος και ότι ακόμη καλύτερον θα ήτο να…

(Durant Will, Παγκόσμιος ιστορία του Πολιτισμού, τόμος Η σελ.438-439).  ... Οι τρόποι του, όπως και η ενδυμασία του, ήσαν τόσον απλοϊκοί, ώστε θα ημπορούσε κανείς να τον εκλάβη ως χωρικόν μάλλον παρά ως βασιλέα — με μόνην την διαφοράν ότι δεν είχε τίποτε από την ζωώδη υπομονήν του μουζίκου. Εις ωρισμένας περιπτώσεις συμπεριεφέρετο χειρότερα από χωρικόν, επειδή δεν εδεσμεύετο από κανέναν φόβον του αυθέντου ή του νόμου. Όταν είδε ένα φαλλόν εις μίαν συλλογήν αρχαίων αντικειμένων του Βερολίνου, διέταξε την σύζυγόν του να τον ασπασθή, επειδή δε η Αικατερίνη ηρνήθη, την ηπείλησε να την αποκεφαλίση• εκείνη επέμεινε εις την αρνησίν…

(Durant Will, Παγκόσμιος Ιστορία του Πολιτισμού, τόμος Δ, σελ. 703-706). VI. Η ΤΡΙΤΗ ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΙΑ: 1189-92    Οι Χριστιανοι κατείχαν ακόμη την Τύρον, την Αντιόχειαν και την Τρίπολιν και διατηρούσαν δια τουτο τας ελπίδας των. Οι Ιταλικοί στόλοι κυριαρχούσαν ακόμη εις την Μεσόγειον και ήσαν πάντοτε έτοιμοι να μετα¬φέρουν νέους Σταυροφόρους, έναντι, βεβαίως, αμοιβής. Ο Γουλλιέλμος, Αρχιεπίσκοπος Τύρου, επανήλθε εις την Ευρώπην και διηγήθη εις συνε¬λεύσεις εις την Ιταλίαν, την Γαλλίαν και την Γερμανίαν, την πτώσιν της Ιερουσαλήμ. Εις την Μαγεντίαν, η έκκλησίς του συνεκίνησε τον Φρειδερί¬κον τον Βαρβαρόσσαν και ο μέγας αυτοκράτωρ, ηλικίας τότε εξήντα επτά ετών, εξεκίνησε αμέσως με…

(Durant Will, Παγκόσμιος Ιστορία του Πολιτισμού, τόμος Δ, σελ. 697-702).  IV. Η ΔΕΥΤΕΡΑ ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΙΑ: 1146-8 μ.Χ.   Ο άγιος Βερνάρδος εκάλεσε τον πάπαν Ευγένιον τον Γ' να απευθύνη νέαν έκκλησιν προς κατάταξιν υπό τα όπλα. Ο Ευγένιος, που είχεν εμπλακή εις διαμάχην με τους απίστους της Ρώμης, παρεκάλεσε τον Βερνάρδον να αναλάβη ο ίδιος το έργον αυτό. Η σκέψις ήτο σοφή, διότι ο άγιος ήτο μεγαλύτερος άνθρωπος από εκείνον τον οποίον είχε βοηθήσει να αναγορευθή πάπας. Όταν εγκατέλειψε το κελλί του εις το Κλερβώ, δια να κηρύξη την Σταυροφορίαν εις τους Γάλλους, ο σκεπτικισμός που εκρύπτετο εις την καρδιάν κάθε πιστού…

(Durant Will, Παγκόσμιος Ιστορία του Πολιτισμού, τόμος Δ, σελ. 690-697 ) II. Η ΠΡΩΤΗ ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΙΑ: 1095 - 99 μ.Χ.Τα εξαιρετικά πλεονεκτήματα που προσεφέρθησαν, προσήλκυσαν πλήθη κόσμου υπό τας σημαίας. Πλήρης άφεσις αμαρτιών που θα τους απήλλασσε από όλα τα αμαρτήματά των παρεχωρείτο εις εκείνους που θα έπιπταν εις την μάχην. Οι δουλοπάροικοι ήσαν ελεύθεροι να εγκαταλείψουν την γην με την οποίαν ήσαν δεμένοι, οι πολίται εξηρούντο από τους φόρους, οι χρεώσται απηλλάσσοντο από τους τόκους, οι φυλακισμένοι ελάμβαναν χάριν και οι κατάδικοι εις θάνατον μπορούσαν να μετατρέψουν την ποινήν εις εφ’ όρου ζωής στρατιωτικήν υπηρεσίαν εις την Παλαιστίνην.    …